Rozdział II

Następnego dnia mimo niechęci Monika postanowiła, że pójdzie do szkoły. Wagary były złym pomysłem. Nigdy tego nie wcześniej nie robiła aby nie narazić się wychowawcy. O godzinie 7:00 zwlekła się z łóżka. Umyła zęby a następnie ubrała zwykłe dżinsy, luźną koszulkę oraz buty i w pośpiechu wyszła z domu, zapominając o śniadaniu. W drodze do szkoły spotkała swoją najlepszą przyjaciółkę Anetę, mieszkały zaledwie kilka domów od siebie, dlatego często wpadały na siebie przed szkołą. Aneta nie była sama. Szła z chłopakiem którego Monika spotkała wczoraj. Co on do cholery tutaj robił?
- Cześć Monia. Poznaj Fabiana - Aneta cmoknęła przyjaciółkę na przywitanie i przedstawiła jej Fabiana który stał u jej boku.
- My się już .. poznaliśmy - odparła nerwowo Monika. - A wy skąd się znacie?
- Jak to skąd? To mój kuzyn! Jego rodzice zginęli w wypadku samochodowym. Monika w tym momencie spojrzała na Fabiana. Zrobiło jej się go żal. Nie miała pojęcia co powiedzieć.
- Przykro mi.. - powiedziała współczującym tonem.
- Nie ma potrzeby. Całkiem dobrze mi bez nich -burknął szybko Fabian a jego wzrok utkwił w bladoróżowych kostkach chodnikowych.
- Fabian przeprowadził się do nas. Jesteśmy jego najbliższą rodziną. Nasze mamy są siostrami. A raczej były- dokończyła Aneta.
 Monika spojrzała na Fabiana. Był dosyć wysoki i miał bujną czuprynę blond włosów. Był ubrany w ciemne wąskie spodnie, i bluzę z napisem "I don`t need anybody" . Była zła że wczoraj go tak  potraktowała. Jednak mimo chęci, nie potrafiła wykrztusić przeprosin.
~ Emilia.